พืชรุกราน 9 ชนิดเพื่อไม่ให้สวนของคุณ

ระหว่างทางเข้าสู่ฤดูร้อน ดอกไม้บานสะพรั่ง เราใส่ความเอาใจใส่และความพยายามทุกอย่างลงในต้นไม้ของเรา เรียนรู้วิธีการตัดแต่งกิ่งไฮเดรนเยียตลอดจนวิธีการตัดแต่งกิ่งไลแลคเพื่อให้ได้ผลผลิตที่ดีที่สุด แต่สิ่งหนึ่งที่สามารถทำให้บ้านของคุณเสียได้ง่ายก็คือพืชที่รุกราน 

ตามชื่อที่บอกไว้ เมื่อพวกมันหยั่งราก พืชที่รุกรานก็ยากเกินกว่าจะกำจัดได้ นอกจากนี้ สายพันธุ์เหล่านี้เคลื่อนไหวเร็วมากจนทำให้พืชพื้นเมืองชะงักการเจริญเติบโตและลดความหลากหลาย ดังนั้น พวกมันจึงเป็นสิ่งที่ต้องจับตาดูและจัดการอย่างทันท่วงที 

เพื่อช่วยคุณ เราได้จัดทำรายชื่อพืชรุกราน 9 ชนิดที่ไม่ควรปลูกไว้นอกบ้าน เราจะอธิบายถึงแหล่งกำเนิด อัตราการเติบโต ตลอดจนวิธีที่ดีที่สุดในการกำจัดและฆ่าพืชดังกล่าว เพื่อให้พืชพื้นเมืองของคุณสามารถเติบโตต่อไปได้โดยไม่ถูกรบกวน   

นอกจากนี้9 สิ่งที่ควรพิจารณาก่อนใช้ยาฆ่าแมลงในสวนของคุณ และถ้าคุณขาดแสงธรรมชาติ นี่คือต้นไม้ 7 ชนิดที่จะเติบโตในที่ร่ม

1. คุดสุ 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

Kudzu เป็นพืชเถาที่มีถิ่นกำเนิดในเอเชีย โดยเปิดตัวครั้งแรกในปี พ.ศ. 2419 และเริ่มแพร่หลายไปทั่วภูมิภาคตะวันออกเฉียงใต้ของอเมริกาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา การเติบโตในอัตราหนึ่งฟุตต่อวัน Kudzu สามารถแพร่กระจายได้สูงถึง 60 ฟุตในช่วงฤดูกรกฏาคมถึงตุลาคม 

เถาวัลย์ที่ยาวและเลื้อยอาจดูสวยงาม แต่สามารถปกคลุมที่ดินได้อย่างสมบูรณ์ในเวลาไม่นาน มันสามารถคลานและปีนได้ ทำให้แน่ใจว่าไม่มีสิ่งอื่นอยู่ใต้มันหรืออยู่รอดได้ หากคุณจบลงด้วยการระบาดของ Kudzuคุณจะต้องฉีกหัวมงกุฎที่ฐานหรือใช้สารเคมีเพื่อฆ่ามันที่จุดนั้น 

2. สไปร์ญี่ปุ่น 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

Japanese Spurge หรือที่เรียกว่า Pachysandra terminalis เป็นพืชจัดสวนยอดนิยมที่เติบโตในที่แสงน้อยและเติบโตได้ง่ายภายใต้สถานการณ์ที่เหมาะสม มันเป็นพืชที่ค่อนข้างเล็กที่เติบโตได้สูงสุดเพียงหนึ่งฟุตจากพื้นดินและมีต้นกำเนิดมาจากเอเชียตะวันออก 

แต่เบื้องหลังความเขียวขจีนั้นคือไม้ยืนต้นที่เขียวขจีอันตรายซึ่งสามารถแพร่กระจายไปทั่วพื้นที่ได้อย่างรวดเร็วและกีดกันแสงแดดจากสิ่งที่อยู่ข้างใต้ การฆ่ามันก็ค่อนข้างยากเช่นกัน เพราะคุณจะต้องขุดมันขึ้นมาให้หมดและนำเหง้าที่อยู่ใต้ดินออกหรือใช้สารเคมี พาร์ทริดจ์เบอร์รี่เป็นพืชทดแทนที่มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาเหนือที่เติบโตได้ดีในสภาพแวดล้อมที่เป็นป่าร่มรื่น  

3. Loosestrife สีม่วง 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

พืชยืนต้นที่นำเข้ามาในสหรัฐอเมริกาในปี 1800 จากยุโรป เอเชีย และแอฟริกาตะวันตกเฉียงเหนือ Purple Loosestrife เป็นดอกไม้ประดับสีม่วงที่น่ารัก มันเป็นพืชที่สวยงามมากที่สามารถเติบโตได้อย่างมากในสหรัฐอเมริกา กลืนกินพื้นที่ชุ่มน้ำขนาดใหญ่จนหมด และเติบโตขึ้นปีละหนึ่งฟุต เพียงแค่ปลูกต้นเดียวก็สามารถผลิตเมล็ดพืชได้ 2 ล้านเมล็ดในฤดูปลูกเพียงฤดูเดียว 

เนื่องจากมันเติบโตเป็นพวงหนาจึงสามารถกลืนทรัพยากรและที่ดินได้มากมาย เนื่องจากอัตราการสลายตัวที่รวดเร็วของสารอาหาร Purple Loosestrife ที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาและการอยู่รอดของลูกกบจะหมดลงในช่วงต้นฤดูกาลและก่อให้เกิดอันตรายในระยะยาวต่อประชากรกบในท้องถิ่นและระบบนิเวศ ทางที่ดีควรนำต้นออกในช่วงฤดูร้อนขณะที่ยังเป็นดอกไม้ เพื่อป้องกันไม่ให้เมล็ดถูกปล่อยออกมาระหว่างการย่อยสลาย 

4. เบอร์รี่ญี่ปุ่น 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

Japanese Barberry เปิดตัวในปี พ.ศ. 2418 ในฐานะไม้ประดับ ได้ขยายพันธุ์สู่ป่าทางตะวันตกตอนกลางและตะวันออกของสหรัฐอเมริกา มันสามารถครอบครองพื้นที่ป่า เบียดบังพืชอื่น ๆ เพื่อหาดินและทรัพยากรที่สำคัญ ด้วยใบรูปไข่ขนาดเล็ก สีแดงเข้ม และผลเบอร์รี่ขนาดเล็ก พืชชนิดนี้ยังสามารถให้เมล็ดของมันขนส่งโดยนกได้อีกด้วย 

หนามแหลมหนาทำให้มันเป็นวัชพืชที่เป็นพิษซึ่งกลายเป็นปัญหาใหญ่ที่รัฐเพนซิลเวเนียสั่งห้ามขาย Barberry ญี่ปุ่นในปี 2564 กรมวิชาการเกษตรของ PAอนุญาตให้ Barberry พันธุ์ไร้เมล็ดบางพันธุ์ได้รับการยกเว้นจากการห้าม 

5. ไม้ไผ่  

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

ไม้ไผ่เป็นพืชที่อันตรายอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับแพนด้าที่จะปลูกเอง ไผ่เป็นหญ้าขนาดใหญ่ที่มีลักษณะเหมือนไม้ มีมากกว่า 1,000 สายพันธุ์ แต่พันธุ์ที่ปลูกสามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท: "กอ" อยู่ค่อนข้างใกล้กับต้นเดิมในวงที่ขยาย และ "วิ่ง" สามารถแพร่กระจายไปทั่วพื้นที่ได้อย่างรวดเร็ว ไผ่เลี้ยงเป็นสายพันธุ์ที่มีปัญหามากกว่า และจะแพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็วหากคุณไม่มีแผนที่จะกักกันมันไว้ 

และการบรรจุมันไม่ใช่เรื่องง่าย เหง้าของพืชหรือลำต้นใต้ดินสามารถเติบโตใต้ดินได้สูงถึงหนึ่งฟุต คุณสามารถจัดการกับการแพร่ระบาดได้โดยการถอนเหง้าหรือใช้สารเคมี หรือคุณจะต้องสับไม้ไผ่จนสูงประมาณหนึ่งหรือสองนิ้วหลาย ๆ ครั้งเพื่อควบคุมการแพร่กระจาย หากคุณต้องการปลูกต้นไผ่ของคุณเองจริงๆ ดีที่สุดคือปลูกไว้ในกระถางเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของต้นไผ่ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

6. สายน้ำผึ้งญี่ปุ่น 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

สายน้ำผึ้งญี่ปุ่นได้รับการแนะนำให้รู้จักกับสหรัฐอเมริกาในช่วงต้นทศวรรษ 1800 มีความสวยงามและอันตราย กลิ่นที่สวยงามของมันช่วยดึงดูดนกและสัตว์เล็กๆ อื่นๆ ที่กระจายเมล็ดไปทั่ว ทำให้ดอกไม้เดินทางไปได้ไกลกว่าสวนหน้าบ้านของคุณ 

ดอกไม้เติบโตบนเถาวัลย์ที่ดุร้าย เข้าครอบงำต้นไม้และพฤกษา ทำให้เหี่ยวเฉาและตายไป แม้ว่าพืชชนิดนี้จะให้ความรู้สึกเหมือนเป็นส่วนหนึ่งของอเมริกานา แต่พืชชนิดนี้ก็รุกรานและอาจทำลายระบบนิเวศในท้องถิ่นอย่างร้ายแรง ดังนั้น ทางที่ดีควรหลีกเลี่ยงและปลูกดอกไม้ในท้องถิ่น เช่น ชวนชมหรือดอกทานตะวัน  

7. ไม้เลื้อยภาษาอังกฤษ 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

ไม่มีพืชรุกรานใดที่โด่งดังเท่าอิงลิชไอวี่ เถาวัลย์สีเขียวนี้นำเข้ามาจากยุโรปในช่วงปี 1700 สามารถเติบโตได้เกือบทุกอย่างและกลืนกินเข้าไปได้ทั้งตัว ไม้เลื้อยสามารถทำลายต้นไม้ได้อย่างสมบูรณ์ ตัดไม่ให้โดนแสงแดด หรือทำให้กิ่งก้านหนักเกินไปและหักได้ พืชชนิดนี้ยังมีผลเบอร์รี่ที่นกสามารถขนส่งได้ ทำให้ไม้เลื้อยเดินทางได้ไกลยิ่งขึ้น และยังเป็นที่หลบภัยของสัตว์รบกวนเช่น แมลงและสัตว์ฟันแทะ ซึ่งสามารถใช้พุ่มไม้หนาๆ เป็นที่พรางตัวหรือป้องกันตัวได้ 

เมื่อ English Ivy เข้าสู่ระบบนิเวศแล้ว การจะกำจัดออกนั้นยากมากและต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญที่มีทักษะในการกำจัดอย่างเหมาะสม

8. สาหร่ายเกลียวทอง 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

Knotweed ญี่ปุ่นเป็นพืชรุกรานที่รู้จักกันดีและด้วยเหตุผลที่ดี ไม้ยืนต้นที่มีลักษณะคล้ายไม้พุ่มนี้สามารถสูงได้ถึง 9 ฟุต โดยเติบโตในอัตรา 4 นิ้วต่อวัน Knotweed ญี่ปุ่นมีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเติบโตเป็นก้านเหมือนต้นไผ่และผลิตดอกสีขาวครีมเช่นเดียวกับก้านที่มีจุดสีม่วงถึงสีแดง โดยทั่วไปถือว่าเป็นสัตว์รบกวนในทุกที่ที่คุณไป และทนทานพอที่จะอยู่รอดได้ในสภาพอากาศที่ร้อนจัดและเย็นจัด แม้ว่ามันจะเติบโตได้ดีที่สุดในสภาพที่ชื้นแฉะ 

Knotweed ญี่ปุ่นแพร่กระจายผ่านเหง้าที่พบในดินแทนที่จะเป็นเมล็ด ด้วยเหตุนี้จึงเป็นเรื่องยากมากที่จะลบออกทั้งหมด หากดินถูกรบกวน มันสามารถนำพาเศษของวัชพืช Knotweed ของญี่ปุ่นไปกับมันได้อย่างง่ายดาย และเติบโตเป็นพืชสดอย่างรวดเร็วเกินไป วิธีที่ดีที่สุดในการฆ่าวัชพืช Knotweed ของญี่ปุ่นคือการใช้สารกำจัดวัชพืชแบบไม่เลือกเฉพาะซ้ำๆ คุณจะต้องอดทนและไม่ลดละเพื่อดูผลลัพธ์ อีกทางเลือกหนึ่ง คุณสามารถตัดมันกลับโดยใช้กรรไกรตัดแต่งกิ่งที่ดีที่สุดปิดมันด้วยผ้าใบหนาๆ จนกว่ามันจะตายตามธรรมชาติ หรือขุดระบบรากของเหง้า คุณต้องทำอย่างละเอียดด้วยวิธีสุดท้ายนี้ 

9. พุ่มไม้ที่ลุกไหม้ 

(เครดิตรูปภาพ: Shutterstock)

โรงงาน Burning Bush ซึ่งมีถิ่นกำเนิดในเอเชียตะวันออกเฉียงเหนือในปัจจุบันไม่ได้พบเห็นได้ทั่วไปในสวนของอเมริกา มีใบไม้สีเขียวเข้มทั่วไปตลอดฤดูใบไม้ผลิ ซึ่งจะเปลี่ยนเป็นสีแดงเด่นในฤดูใบไม้ร่วง ซึ่งดูเหมือนจะร่วงหล่นไปพร้อมกับสีสัน เป็นส่วนเสริมที่น่าสนใจในรายการของเราที่จะพูดน้อยที่สุด มันไม่โตเร็วเหมือนพืชอื่นๆ เช่นกัน เติบโตในอัตรา 1-2 ฟุตต่อปี อย่างไรก็ตาม มันแพร่กระจายได้ง่ายผ่านทางผลเบอร์รี่และหน่อและสามารถเติบโตได้อย่างรวดเร็ว 

มันเป็นพืชที่มีปัญหาและถูกจัดว่ารุกรานในบางรัฐ และเป็นผลให้การขายมันถูกห้าม หากคุณต้องการนำ Burning Bush ออก วิธีที่ดีที่สุดคือการตัดกลับและขุดราก ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้ลบร่องรอยทั้งหมดแล้ว มิฉะนั้น รอยเหล่านั้นจะงอกกลับมาได้ ด้วยเหตุผลนี้ ให้แน่ใจว่าคุณเก็บผลเบอร์รี่ที่ตกหล่น หรือคุณสามารถใช้ยากำจัดวัชพืชเฉพาะเพื่อช่วยในการกำจัด 

วิธีกำจัดพืชที่รุกราน 

แต่ละชนิดและพันธุ์พืชที่ไม่ใช่ท้องถิ่นในพื้นที่ของคุณควรมีอยู่หรือนำออกทั้งหมด หนึ่งเมล็ดสามารถแตกหน่อและสร้างวัฏจักรที่เพิ่มจำนวนพืช สายพันธุ์ที่รุกรานส่วนใหญ่สามารถถูกฆ่าด้วยสารเคมีเฉพาะ แต่ก็สามารถเป็นอันตรายต่อสัตว์ป่าอื่น ๆ ได้เช่นกัน ทางออกที่ดีที่สุดของคุณคือค้นหาสายพันธุ์เฉพาะและกำจัดรากของมัน อาจใช้เวลาหลายฤดูกาลหรือรอบการเจริญเติบโต แต่ในที่สุด พืชจะไม่ครอบงำใบไม้อีกต่อไป แต่ละพื้นที่ของประเทศมีรายชื่อสัตว์ป่าในท้องถิ่นของตนเอง ดังนั้นควรปรึกษาเรื่องนี้ก่อนที่จะเริ่มปลูกแบบสุ่ม 

เพิ่มเติมจากคำแนะนำของเรา

• 7 ต้นไม้ที่ป้องกันวัชพืชในบ้านของคุณ
• ลองดูพืช 7 ชนิดที่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีแสงแดด
• 5 ต้นไม้ที่จะไล่ตัวต่อออกจากสวนของคุณ